Zwijnen voor Baksels Amsterdam

Ken je van die klootzakken die “nee dankjewel”  zeggen op verjaardagen wanneer hun taart wordt aangeboden. Ik ben er daar dus 1 van. De jarige heeft waarschijnlijk heel erg zijn/haar best gedaan op de taart, of moeite gedaan om deze uit te zoeken en vervolgens te kopen. Toch ben ik er gewoon zo eentje die niet perse blij wordt van taart. Vroeger als kind lustte ik al geen slagroom. SLAGROOM!

Laatst had ik een verjaardag ergens in een doodeng zijstraatje van de Nieuwedijk. Zelf woon ik achter het Vondelpark en voor de grap heb ik even opgezocht hoe ver ik moest fietsen: ruim 7 km. Normaal is dat natuurlijk niet zo super ver, maar het waaide en regende hard. Heel hard. Ohja, had ik trouwens gemeld dat ik iemand achterop had? Het was vreselijk. Volledig natgeregend, doodop, licht opkomende hoofdpijn en als beloning een verjaardag waar ik 1 iemand kende. De jarige. Die natuurlijk de hele avond gezellig moest doen met iedereen. Ohja, en ik kende diegene die bij mij achterop zat. Niet moe en dankzij mijn rug ook niet echt nat geregend. Feestje.

Na hartelijk ontvangen te zijn door de jarige, zag ik een kamer vol vriendelijke, maar onbekende gezichten.

Wil je anders een stukje taart?

Ach wat the fuck, op dit moment eet ik alles.

Wat voor taart heb je, vraag ik. Red velvet is het antwoord. Sorry? Red velvet.

Aah ja, Red inktjet.

Nee Red velvet.

Aah ja, Red couplet.

Nee Red velvet.

Aah ja, Red buikvet (die is best wel beetje waar, aangezien het taart is).

Ja hou je mond maar Seger. Het is Red velvet taart. Anders proef je het even, voor je weer grappig gaat doen.

En toen nam ik een hap.....

Het was heerlijk. Echt waar. Hartverwarmend.

Jeetje, wat is dit lekker probeerde ik te zeggen terwijl ik ondertussen het volgende stuk al naar binnen werkte. Niemand verstond me, behalve 1 meisje. Zij bleek de maker van dit heerlijk stuk taart en had blijkbaar al ervaring met mensen die met een mond vol zeiden “wat is dit lekker”. Naast dat deze dame, Leonie,  dus overheerlijke taarten maakte voor verjaardagen van vrienden, had zij ook nog eens een eigen zaakje op de Bilderdijkstraat, Baksels genaamd. Daarbovenop kende zij ook nog eens mijn blog! Een match made in heaven.

Twee weken later stap ik op mijn fiets en vol gezonde spanning ga ik naar Baksels. Inmiddels heb ik in 10 keukens gestaan, en dat geeft natuurlijk wel wat zelfvertrouwen. Maar op de fiets realiseer ik mij dondersgoed dat bakken, niet koken is. Bakken is wetenschap en bakken is een kunst. Bakken is zeg maar heel precies, en daarom kook ik dus in plaats van dat ik bak. Tijdens het koken, weeg ik namelijk niks af. Ik ben een man en afwegen is niet iets wat een man doet toch. 100 gram pasta is een paar handjes en ik zou niet weten hoeveel gram een “snufje zout” is. Maar vandaag zal dat alles anders zijn. In plaats van binnen te lopen bij een stoere keuken vol smerige grappen, loop ik een lief zaakje binnen met mooie muziek. Ik krijg geen gister-nog-gebruikte koksbuis, maar een sloof met heel mooi het logo erop en het eerste wat klaargezet wordt is niet een gigantische bak met aardappelen en een schilmesje, maar een weegschaaltje en heel veel bakjes. Tot overmaat van ramp, gaan we niet “gewoon” een taart bakken, maar een taart naar het recept van oma. De oma van leonie was namelijk een van de eerste die een cheesecake bakte! Waar wij cheesecake allemaal doodnormaal vinden, was het eerst natuurlijk een heel exotisch recept.

Baksel is een klein zaakje aan de Bilderdijkstraat met 3 zitjes binnen en 3 zitjes buiten. Verder een werkplek met een aantal ovens en niet te vergeten een vitrine met al het lekkers erin. Tijdens het bakken van de cheesecake door helpen wij allerlei verschillende klanten. Buurtbewoners die een puntje komen halen om het weekend te vieren, restauranteigenaren die het bakken overlaten aan Leonie en stelletjes op weg naar een verjaardag. Het mooie is wel dat iedereen 1 ding gemeen heeft: ze komen voor iets leuks. Taart is toch iets wat gegeten wordt bij leuke gelegenheden. Het totaalplaatje van zonneschijn, blije mensen, gezellige gesprekken met Leonie en het bakken van Oma’s cheesecake is gewoonweg echt heel leuk. Als ik dat ook nog bezoek krijg van oud-collega Jill (thanks for making my day Jill) kan mijn dag niet meer stuk.

En dan geeft de oven een klein piepje. Eindelijk kan de taart uit de oven. Trost zet ik de taart neer, en zie ik Leonie haar gezicht vertrekken: mis-lukt....

 

In de drukte hebben wij niet helemaal doorgehad dat het recept eigenlijk voor 2 taarten was en wij er maar 1 hebben gebakken. Van sommige ingrediënten hebben wij er dubbel zoveel ingedaan. En zo blijkt maar weer eens des te meer: bakken is wetenschap.

Ik hoop dat jullie het na het lezen nog wel aandurven, want met hoge uitzondering deelt Leonie een van haar heerlijke recepten met ons. Het recept van haar oma.

Cheesecake 

Ingredienten

21 San Francisco koekjes

90 gr gesmolten boter

150 gr suiker (totaal)

3 eieren

400 gr roomkaas/monchou

2 zakjes vanillesuiker

35 gr bloem

2 el citroensap

250 ml slagroom

Snufje zout

Oven 170°C voor koekjesbodem.
Oven 150°C voor afbakken Cheesecake. Als er ruimte is zet dan wat bakjes water in de oven, zo wordt de lucht een beetje vochtig.

Vet een springvorm van 24 of 26 cm goed in en bekleed de bodem met bakpapier, dit gaat het makkelijkst wanneer je een groot stuk bakpapier klemt tussen de bodem en de ring van de springvorm.

Koekjes heel fijnmalen in keukenmachine, 50 gram suiker erdoor en met gesmolten boter mengen. Verdeel over de bodem van de springvorm en druk goed aan met de bolle kant van een grote lepel. Zet de koekjesbodem 10-15 minuten in de voorverwarmde oven (170°C). Laat afkoelen en draai de oven terug naar 150°C en zet er 1 of 2 bakjes water in.

Splits de eieren. Zorg ervoor dat de kom waar de eiwitten in komen goed vetvrij is. Wrijf er desnoods met een halve citroen doorheen.

Doe de roomkaas, 50 gram suiker en vanillesuiker bij het eigeel en klop tot dit een geheel is. Voeg de bloem, het zout, citroensap en slagroom toe en klop weer tot een geheel.

Voeg 50 gram suiker toe aan de eiwitten en klop deze bijna stijf. De eiwitten zijn goed als het niet uit de klom glijdt wanneer je het op z’n kop houdt.

Spatel het stijve eiwit voorzichtig door het eigeel mengsel. Doe het met beleid zodat je niet het lucht eruit slaat.

Bak de Cheesecake 90 minuten in de oven. Zorg dat je de klep niet open doet en houdt deze ook nog zeker 30 minuten dicht nadat de wekker is afgegaan. Laat helemaal afkoelen en zet ‘m minimaal 3 uur in de koelkast.

Cheesecake kan gemakkelijk 1 of zelfs 2 dagen van te voren gemaakt worden.