Tien. Toch
altijd een magisch nummer. Of het nu in leeftijd is, of wanneer je leert
tellen.
Deze blog is
mijn tiende. Een jubileum. En om mijn jubileum te vieren, koos ik een
restaurant waar ik aardig vaak kom.
Het eerste
hotel waar ik werkte had geen restaurant. Een vriend van mij werkte voor het
Sir Albert Hotel en daar hadden ze wel een restaurant, Izakaya namelijk. Ik had
sterk het idee dat die vriend en ik hetzelfde werk deden, behalve dan op 1
punt. Als hij (potentiele) klanten ontving, ging hij met hun zitten in het
restaurant van het hotel en bestelde dat allemaal lekkere shit. Een keer hebben
we gedaan alsof ik een potentiele klant was zodat ik ook de tonijn kon proeven.
Het was heel lekker.
Nu werk ik
bij een hotel dat wel een restaurant heeft. De afgelopen maand heb ik best veel
avondjes georganiseerd waar ik “moest” mee eten. Sinds augustus werk ik
namelijk als fan maker bij het Jaz in the City hotel en onderdeel van het fan
maken van allerlei blogs en bladen is samen met hun eten.
Het hotel is
nu ruim 2 maanden open en dat geldt dan ook voor ons restaurant: Rhythms Bar
& Kitchen. Tijdens de pre-opening maanden is veel gesproken en
gebrainstormd over het restaurant en de bar. Trainingen werden gegeven en lessen
geleerd. Eigenlijk kende ik het restaurant dus al heel goed. Alleen niet achter
de schermen. En dat is natuurlijk precies het idee achter mijn blog.
Dus
natuurlijk kan je zeggen dat dit een wel heel makkelijk thuiswedstrijdje voor
mij is en ik het mezelf te makkelijk maak. Maar dan ken je chef Peter nog niet.
Bij Rhythms
Bar&Kitchen wordt gekookt volgens de regels van de Nouveau Ruig keuken.
Industrieel doch knus. Geen tierelantijn op het bord, maar goede producten
waarvan we de herkomst weten. Een restaurant dat vlees en speciaal biertjes in
de spotlight zet, maar tegelijkertijd is men zeker even welkom als je geen zin
hebt in vlees. En verwacht dan geen salade met blauwe kaas en walnootjes. Geen
gelul, maar goed eten voor goede prijzen.
Op de avond
dat ik mijn normale werkkleding inruilde voor een koksbuis hadden wij een
partij in het hotel. Zij vierde bij ons een feest en dat ging samen met een
walking dinner. Wij gingen een 5 gangen diner verzorgen voor 150 man. Het was
mooi om te zien hoe Chef Peter de ideologie van de eigen keuken combineerde met
de wensen van de klant. Het bedrijf had namelijk gevraagd om meer chiquere
hapjes (lees traditioneel). Nu is klant natuurlijk koning, maar de identiteit
van ons nieuwe hotspot is natuurlijk wel iets wat getoond moet worden. Dus
sowieso het vlees van de Josper grill, en het standaard soepje werd ingeruild
door een heerlijke bouilon met een huisgemaakte ravioli. Op een gegeven moment
kwam de suprise act (Ruben Nicolai als alter ego Marcelino Wunderlich) en begon
het bier rijkelijk te vloeien. De wens van de gelikte hapjes met de nodige
liflafjes veranderde al snel in een oertrek en de mini-sliders (burgers) met
koffiemayonaise werden dan ook de grootste hit van de avond. Voor ons (lees
Chef Peter) totaal geen verrassing, maar wel interessant om te zien hoe veel
mensen/bedrijven nog steeds denken dat mensen dat soort opgeleukt eten willen.
De trend is nog steeds eerlijk, maar goed. Niet te weinig, maar ook niet
overdadig veel. Heerlijke producten met liefde bereidt. Ik wist al uit eigen
ervaring dat het heerlijk was, maar nu weet ik ook dat het met liefde wordt
gemaakt. Want Peter is duidelijk en streng tegen zijn koks, maar zet
daartegenover een lach van oprechte trots als een van de koks iets geweldigs doet.
Peter kook in eerste instantie niet voorzichzelf, maar voor zijn team en ik
voelde mij op deze avond echt hier even onderdeel van (zeker toen ik opeens
hoofd verantwoordelijk was voor de volgende gang – C H A O S!).
Fijne plek?
Check
Goede kaart?
Check
Top
personeel? Check
Liefde en
passie? Check
Goed, genoeg
zelf promotie. Kom het zelf ervaren. Laat het mij even van te voren weten, kan
ik vast wat extra’s voor jullie regelen. Ik ben en blijf ten slotte de fan
maker!
****** EXTRA
BOODSCHAP******
In het
nieuwe jaar, ga ik Zwijnen voor de Parels een beetje uitbreiden. Naast het
vaste concept van meezwijnen in de keuken, komt er een nieuwe rubriek: Truffels
zoeken.
Naast de
pareltjes van recepten, ga ik opzoek naar truffels in het bos van Amsterdamse restaurants.
Nieuwe hotspots of gouwe ouden, dat maakt niet uit. Als de restaurants zich
maar onderscheiden van de vele champignons die Amsterdam helaas ook rijk is. Om
dit goede voornemen gelijk kracht bij te zetten, begin ik vanavond. Ik ga eten
bij De Japanner, daarvoor dus snel meer.
Risotto met Kingcrab
Ingredienten voor 1L visbouillon
100 gram witte ui
100 gram prei
100 gram wortel
100 gram knolselderie
Snufje peper
2 laurier blaadjes
400 gram visgraten
Ingredienten voor de Risotto
400 gram risottorijst
200 gram koningskrabvlees
8 grote gamba’s
100 gram Parmezaanse kaas
½ bosje kervel
¼ bosje dragon
1 limoen
1 gesnipperd sjalotje
60 gram boter
4 eetlepel olijfolie
1 teentje knoflook
Affilia-cress
1. Trek een visbouillon door alle ingredienten 30 minuten
zacht te laten kopen en voortdurend af te schuimen. Daarna af laten koelen en
door een fijne zeef gieten.
2. Voor de risotto beginnen met het aanfruiten van de
sjalottjes in de olijfolie.
3. Als de ui glazig is kan de risottorijst erbij. 3
minuten licht bakken en voortdurend roeren. Vervolgens blussen met een
soeplepel van de bouillon. Kook al roerend tot de bouillon is opgenomen en voeg
daarna weer een lepel toe. Hiermee doorgaan tot de rijst beetgaar is.
4. Boter, de gehakte kruiden, het krabvlees en 50 gram
van de Parmezaanse kaas er rustig doorheen roeren. Zorg ervoor dat de risotto
smeuig blijft.
5. Maak de Gamba’s schoon en bak in wat olijfolie, peper,
zout en de knoflook.
Presentatie: De risotto netjes op voorverwarmde borden
leggen en afmaken met de gamba’s, de overgebleven Parmenzaanse kaas en de
affila-cress.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten