Zwijnen voor Teds

Amsterdam is een stad van trends. Veel van deze trends hebben geen naam, maar onderbewust weet iedereen wat de trend precies inhoudt. Doordat ze geen naam hebben blenden ze vaak met andere trends samen of verdwijnen ze weer, maar deze lijkt te blijven hangen. Voordat ik bij Teds was geweest, had ik het idee dat ze het tentje net zo goed Trends hadden kunnen noemen. In mijn, toen nog bevooroordeelde ogen, voldeed Teds namelijk aan alle criteria van de trend. 
Het concept van de Amsterdamse trend waar ik het over heb is simpel. Opeens vindt namelijk heel Amsterdam het doodnormaal om ‘s ochtends een glas tomatensap aan te vullen met een goede scheut wodka. Daarnaast is een croissantje niet meer goed genoeg, maar moet er ham of zalm en flink wat saus bij. Ik persoonlijk ben uiterst gevoelig voor foodtrends, maar merk steeds sterker dat eigenlijk alleen de trends die goed bij je passen echt leuk zijn. Ik heb namelijk het idee dat veel trends op mij (en mijn mede Amsterdammers) een negatief effect kunnen hebben. Veel trends vinden namelijk plaats in restaurants en winkels waar ik mijzelf betrap dat ik mij opeens gedraag als een hautaine superster. Ik wil het niet, maar het gebeurd. Trends en tentjes zijn een moeilijke combinatie voor mij. Aan de ene kant wil ik mij graag thuis voelen in een restaurant of lunchtent, maar aan de andere kant vind ik het oprecht leuker als een eitje gepocheerd op mijn bord komt en op een leuke manier geserveerd wordt. Maar goed, terug naar Teds.